Doch de meerderheid van burgemeesteren zag de noodzaak hier helemaal niet van in. "Hier in deze Stadt hadde niets meer plaats gehadt dan eene gepermitteerde vrolijkheidt," zeiden de Heren desgevraagd. Toch lieten de Staten zich niet vermurwen en vrijdag 23 maart kwamen de klagers terug mèt de soldaten, die ook nog twee stukken geschut meegebracht hadden. De troepen legden de eed van trouw aan Gecommitteerde Raden èn 't stadsbestuur af. De poorten werden gesloten.
Penning op de verkiezing van Mr. Bernardus Blok tot secretaris van Gecommitteerde Raden in 1785
(Westfries Museum).
Niemand mocht meer in of uit, tenzij voorzien van een paspoort, getekend door secretaris Blok.
's Avonds reeds werden de kopstukken van 't Oranjecorps gearresteerd en de volgende dag kwamen de
woorvoerders van 't volk van 15 maart aan de beurt. In totaal werden zeven personen opgesloten in
't logement van Gecommitteerde Raden (vroeger 't Hieronymieten-klooster, thans stadhuis).
De geweren van 't Oranjecorps, honderd in getal, werden in beslag genomen. Sommigen bleken nog met
scherp geladen te zijn. De twee meegebrachte kanonnen plaatste men op de Rode Steen voor het College
van Gecommitteerde Raden (nu 't Westfries Museum). Vanwege de kaasmarkt werden ze 's woensdagsavonds
binnen 't ijzeren hek van 't college gehaald.
Nu de patriotten weer, met Statenhulp, op 't kussen zaten, was herstel van 't exercitiegenootschap
een hunner vurigste wensen.