Het Werenfridus Lyceum
Vooraf
Detail suikerzakje (foto Catawiki)
Al voor de Tweede Wereldoorlog leeft in katholieke kringen in West-Friesland de
wens een eigen school voor middelbaar onderwijs te stichten. Nadat het overleg
met kloosterorden die zich toeleggen op het verzorgen van katholiek onderwijs
niets heeft opgeleverd, neemt deken Van der Meer het initiatief voor het
stichten van een katholiek lyceum in Hoorn. Aanvankelijk wordt gedacht aan een
filiaal van het katholieke lyceum in Alkmaar, waar ook leerlingen uit
West-Friesland naar toe gaan, maar al gauw is duidelijk dat in Hoorn plaats is
voor een zelfstandig katholiek lyceum.
In 1948 gaat de school van start in een van de voormalige militaire barakken aan
de Bontekoestraat. Dit schamele onderkomen kan in 1956 worden verruild voor een
nieuw schoolgebouw aan de De Keyzerstraat in Hoorn-Noord. In de jaren die volgen
groeit de school uit tot een grote, katholieke scholengemeenschap voor havo,
atheneum en gymnasium. De school worstelt voortdurend met ruimtenood. Deze wordt
opgelost door het plaatsen van noodlokalen, uitbreiding van het gebouw uit de
jaren vijftig en tenslotte met de stichting van een dependance in de wijk
Risdam.
In de jaren tachtig volgt een moeizaam proces van splitsing en van fusies met de
twee katholieke mavo's in Hoorn. Dit leidt uiteindelijk tot twee brede
scholengemeenschappen: Werenfridus en Oscar Romero. In de jaren negentig gaan de
katholieke scholen voor voortgezet onderwijs in Hoorn en omgeving op in
Scholengemeenschap Tabor, later het Tabor College.
Aan alle huisvestingsperikelen van het Werenfridus komt in 2018 een einde als
een nieuw schoolcomplex in gebruik genomen kan worden. In deze nieuwbouw is het
volledig gerenoveerde gebouw uit de jaren vijftig opgenomen.
Tabor College Werenfridus (foto Sietse Postma, 2019)
Sint-Werenfridus
De naam van de school verwijst naar de prediker Werenfried van Elst
(Sint-Werenfridus). De in Duitsland geboren Werenfried maakt deel uit van het
benedictijnenklooster van Rathmelsigi in Ierland. Rond 690 wordt hij met een
aantal andere jonge monniken, onder wie de bekende prediker Willibrord,
uitgezonden naar het vaste land om de Friezen tot het christelijke geloof te
bekeren. Werenfried is aanvankelijk actief in de omgeving van Medemblik. De
plaatsnaam Wervershoof is volgens sommigen afgeleid van de naam van de hoeve
waar hij verbleef.
Later gaat Werenfried naar Gelderland en trekt predikend rond in de Betuwe. Hij
wordt de eerste pastoor van Elst. Hij sterft op 14 augustus, waarschijnlijk in
het jaar 760, in Westervoort bij Arnhem. Na zijn dood ontstaat onenigheid tussen
de inwoners van Westervoort en Elst. Werenfried zou tijdens zijn leven gezegd
hebben dat hij in Elst begraven wilde worden. Om de ruzie te beslechten, wordt
besloten tot een godsoordeel.
Men legt het lijk van Werenfried in een bootje en laat dat zonder bemanning los
op de Rijn. De oever waar het bootje aan zal spoelen, bepaalt waar Werenfried
begraven wordt. Het bootje drijft tegen de stroom in naar de kant waar de
Elstenaren de afloop van het godsgericht afwachten. Voor de zekerheid wordt
besloten tot een tweede godsgericht. Ook dan valt de keuze op Elst. Werenfried
wordt bijgezet in het kerkje dat hij zelf had laten bouwen.
Heiligenbeeld Sint-Werenfridus (foto Facebook, fotograaf onbekend)
In 925 verheft bisschop Balderik van Kleef de relieken van Werenfried tot
'eer der altaren', wat toen gelijkstond aan een heiligverklaring. In de
Tachtigjarige Oorlog plunderen Spaanse soldaten de kerk, maar enige relieken
kunnen in veiligheid worden gebracht. Uiteindelijk belanden deze in de
jezuïetenkerk in Emmerich (Duitsland). Tijdens een bombardement in de Tweede
Wereldoorlog gaan vrijwel alle overgebleven relieken verloren. Er rest nu nog
slechts een verbrand stuk bot in een zilveren reliekenhouder met daarop een
briefje met de tekst: Ossa sancti Werenfridi [heilige botten van Werenfridus].
Sint-Werenfridus is beschermheilige van Elst en van (West-Friese) tuinders. Hij
wordt aangeroepen door mensen die aan jicht lijden. De heilige wordt doorgaans
afgebeeld in priesterkledij met een bootje, waarin een doodskist ligt.
Beeld van de heilige Werenfridus met bootje aan de zijgevel van het schoolgebouw aan de Liornestraat (foto Sietse Postma, 2019)
