Ach Lieve Tijd 1: Zeven eeuwen Hoorn,
zijn bewoners en hun rijke verleden

In september 1910 organiseerde Hoorn Landbouwfeesten. Vijf dagen lang vierden boeren en burgers feest. Deze ereboog werd voor die gelegenheid opgericht op de Ramen (AWG).

Maar een paar weken later moesten ze alweer het veld ruimen, toen de prinsgezinden met de hulp van Pruisische troepen de oude toestand herstelden. Toch had de Republiek zijn langste tijd gehad. In 1795 begon met de komst van de Franse legers een geheel nieuw tijdperk, ook in Hoorn.

Vrijheidsbomen

In 1795 trokken de Franse revolutionaire troepen ons land binnen onder de leuze ‘Vrijheid, Gelijkheid en Broederschap’. De patriotten, die in 1787 gevlucht waren, keerden in het voetspoor van de Fransen terug om de macht over te nemen van de Oranjegezinde regenten. Op de Rode Steen en het Breed werden vrijheidsbomen opgericht als symbool van de nieuwe tijd. De oranje vlaggen maakten plaats voor het rood, wit en blauw.

Een van de laatste optredens van het muziekkorps van de in 1907 opgeheven Hoornse schutterij. De optocht, hier op de Gouw, werd waarschijnlijk gehouden tijdens VVV-feesten (AWG).

Hoorn kreeg een bezetting van 700 Franse militairen, die binnen een jaar was aangegroeid tot 1200 man. Lang zou de vreugde over de ‘bevrijding’ door de Fransen echter niet duren.
De Franse tijd was een dieptepunt in de Hoornse geschiedenis. De bevolking liep verder terug tot 7500 inwoners. Aan de laatste internationale handelsactiviteiten kwam een einde en niet minder dan 1600 huizen en pakhuizen zouden in die tijd zijn gesloopt. De instellingen die Hoorn tot het eind van de achttiende eeuw nog aanzien hadden gegeven, zoals de Admiraliteit en de Gecommitteerde Raden, werden opgeheven. Het Baatland, eens een drukbevolkte havenbuurt, verviel tot een verlaten weiland waar alleen nog wat schapen graasden.

Het liedboekje ‘Mopsje’ uit 1752. In die tijd mochten nette burgers 's avonds graag bij elkaar komen om gezamenlijk te zingen. Na de stichtelijke liederen wilde wel eens iets luchtigers volgen (WFM).

Nadat Napoleon in 1813 een beslissende nederlaag had geleden in de Volkerenslag bij Leipzig, vertrokken de Franse troepen uit ons land. Tot grote opluchting van de bevolking, maar veel reden tot vreugde was er niet. Het eens zo trotse Hoorn bood de aanblik van een ontredderd dorp.

Op 30 mei 1893 werd op de Rode Steen het standbeeld van Jan Pietersz Coen onthuld. Na de plechtigheden kregen de autoriteiten een diner aangeboden. Voor het gewone volk was er een spectaculair vuurwerk met sprookjesachtig verlichte gondels in de Karperkuil. De Hoornse schilder C.P. Visscher maakte er dit schilderijtje van (WFM).