Ach Lieve Tijd 6: Zeven eeuwen Hoorn,
zijn bewoners en hun vertier

De trouwdag begon met het ‘groen maken’. De voordeur, die alleen werd gebruikt op hoogtijdagen, werd versierd met groen, slingers en bloemen. Na de dagelijkse werkzaamheden maakte ieder zich gereed om in zijn beste kleren ter bruiloft te gaan. Op de sjezen en boerenwagens was het mooiste achterkret gezet, beschilderd met bloemen en rijmpjes. In een herberg kwamen de gasten bijeen. Voor de bruidegom was er een lange Goudse pijp, versierd met bloemetjes. De eerste liedjes werden gezongen. De brandewijnkom ging rond en ieder dronk een lepel leeg. Er werd wat gegeten en dan ging men op weg naar kerk en raadhuis voor de officiële plechtigheid. 's Avonds verkleedde men zich in het zondagse goed en gingen de beentjes van de vloer. Oude dansen, zoals de boerenschots en het ‘hazen jagen’ werden onder groot gejoel uitgevoerd. De begeleiding bestond uit een harmonica en een rommelpot of uitsluitend uit het gezang van de liedjes die iedereen kende.
Om middernacht sloop het bruidspaar weg om de nacht elders door te brengen. De feestenden gingen de hele nacht door en haalden 's morgens het bruidspaar op ‘onder het laken’, dat aan vier versierde stokken boven een kar was gehangen.
's Middags werd een stevig middagmaal opgediend, zodat ieder er weer tegen kon en vervolgens werd nog tot in de avond doorgefeest.

Opvoering van het blijspel De Vrijstermarkt of Tetjeroen te Schermerhorn in 1922. Hiermee vierde de muziekvereniging ‘Kunst na arbeid’ haar 15-jarig bestaan (AWG).

De Grote Sociëteit

Ook in het kleine Hoorn wilden de beter gesitueerde heren hun vrije tijd in gepaste omgeving doorbrengen. Zij richtten daartoe in 1782 de Grote Sociëteit op, onder het motto: ‘Der Sociëteit getrouwe, Blijf ik tot in den doet’. De toelatingseisen waren streng, het aantal leden schommelde rond de dertig en de politieke signatuur was patriots. De heren kochten een gedeelte van het voormalige Statencollege en hielden daar hun bijeenkomsten: dagelijks tussen 10 en 24 uur en zaterdag van 18 – 1 uur. Wie langer bleef, betaalde een boete aan de kas. Dat was een welkome bijdrage, want de financiën waren een punt van aanhoudende zorg. In 1879 moest de Sociëteit haar pand verkopen en een onderkomen zoeken in ‘De Korenbeurs’ aan het Grote Noord. Op marktdagen konden de heren er niet terecht, want dan was alle ruimte bestemd voor de boeren en de veehandelaars. Het honderdjarig bestaan van de sociëteit werd met grote vreugde gevierd, vooral omdat een nieuw pand werd gebouwd op een terrein aan de Noorderstraat.
De nieuwe sociëteit werd voorzien van een kegelbaan en een muziektent. De heren brachten hun avonden door met kaarten, biljarten, het lezen van kranten of het schrijven van brieven. In de jaren '30 van deze eeuw was het niet langer mogelijk het gebouw te exploiteren. Het complex werd in 1936 verkocht en gesloopt om plaats te maken voor een telefooncentrale. Maar de bijeenkomsten blijven tot op de huidige dag voortgang vinden.

Sappho

‘Sappho’ is de oudste zangvereniging in Hoorn en één van de oudste in ons land. In 1851 kwamen 12 mannen onder leiding van muziekmeester Meyroos bijeen om een liedertafel op te richten. Dat was, naar het gebruik van die tijd, een zanggroep die bij één der leden thuis om de tafel liederen ten gehore bracht, puur voor eigen genoegen.

De in 1876 gebouwde Parkzaal. Het Park werkte stimulerend op het toch al rijke culturele leven in Hoorn. Bij de reeds bestaande zangvereniging Sappho en de toneelvereniging Hofdijk voegde zich de ene na de andere vereniging op het gebied van muziek, toneel, zang, operette en revue. Toen het complex in 1967 werd afgebroken, was het dan ook geheel ‘opgebruikt’ (AWG).