Grote Kerk te Hoorn

Het carillon - Vereniging het carillon te Hoorn

Intussen ging er door de stad een geruis of het aanbrengen van een carillon toch niet wenselijk zou zijn. Het initiatief daartoe kwam vooral van een aantal monumentaal geïnteresseerde burgers. De bekende Johan Christiaan Kerkmeijer (in 1917 oprichter Vereniging Oud Hoorn) behoorde mede tot de "aanstichters". Met "monumentaal" en "schone 17e eeuwsche klanken" hadden de stedelingen weinig op.

Een centraal thema bleek moeilijk te vinden. Schilder Maarten Storm van het Grote Oost 31, o.a. bestuurslid van Oud Hoorn kwam met het idee om geld in te zamelen voor het aanbrengen van een "Wilhelminacarillon". Dit ter gelegenheid van de viering van het zilveren regeringsjubileum (in 1923) van de vorstin. Enthousiast toog een aantal leden van de lokale jubileumcommissie aan het werk. Helaas moest er ook nog gecollecteerd worden voor de feestviering in Hoorn en voor het aan te bieden Nationaal Huldeblijk, bestaande uit de restauratie van het koor in de Nieuwe Kerk te Delft. De carilloninzameling bracht daardoor zeer weinig op.

De initiatiefnemers besloten toch door te gaan. Er was tenslotte een, zij het zeer gering, startkapitaal. Men nam contact op met de Nederlandsche Klokkenspelvereniging en met diverse klokkengieters. Een openbare vergadering in het Park, met acht belangstellenden leidde op 28 oktober 1924 tot de officiële oprichting van de VERENIGING HET CARILLON TE HOORN.

Na heftig vergaderen en het opstellen van een actieplan werd de Vereniging op 24 maart 1926 als rechtspersoon erkend. Met in kas hfl. 1133,26½ cent stak men van wal. Het bleef wat stil, mede door vertrek van bestuursleden. De crisistijd noodzaakte het bestuur de contributie te stellen op hfl. 0,50 (was hfl. 1,00).

Een merkwaardige mislukking veroorzaakte in feite de realisatie van het zozeer gewenste klokkenspel.

De Oranjevereniging wilde in 1935 de verjaardag van H.M. Koningin Wilhelmina extra accentueren met het geven van een imitatie carillonconcert via luidsprekers uit de Grote Kerkstoren. De belangstelling was zeer groot, doch het geluid was veel te zwak. Het toegestroomde publiek uitte massaal de wens: "Er moet een écht spel komen".

In korte tijd ontstonden door de hele stad buurtcomités die geld wilden inzamelen voor de realisatie van een carillon. Merkwaardigerwijs beet de buurtvereniging Het Keern de spits af. Het bestuur werd verblijd met toezeggingen van een aantal te gieten klokken. Akoestische proeven vonden plaats in de toren, de draagkracht van de vloer werd onderzocht en in het bijzonder ook de grootte van de ruimte. Een tegenvaller bleek de bouwkundige staat van de torenspits te zijn, die bij een storm in 1936 dreigde in te storten.

Met grote feestelijkheden werd het instrument, gegoten door Van Bergen Heiligerlee, ingewijd.

Intussen kwam zo veel geld binnen dat een groter carillon dan de gedachte 20 klokken kon worden aangeschaft. Bij het herstel van de spits paste men de klokkenverdieping aan. In 1939 kreeg Hoorn weer een carillon van maar liefst 37 klokken.

Het nieuwe carillon (1939)

Meer informatie vindt u op de website van de Vereniging Het Carillon te Hoorn