Van Foko tot Oude Rosmolen: sterren stralen overal (7/7)

Chris Kolder had, wat betreft de exploitatie, op dat moment al afgehaakt. Hij vond het, zeventig jaar geworden, welletjes. En Gerrit Fonk zou het ook wat kalmer aan gaan doen. Zoon Constant werd de baas, geassisteerd door zijn vrouw Elly, zijn zuster Yvonne, zijn zwager Jan Nierop en zijn tante Bets. Nog steeds een typisch familiebedrijf dus. "We zijn erop voorbereid dat in het begin een aantal vaste klanten van vóór de verbouwing een zekere drempelvrees zal moeten overwinnen",: stelde Constant Fonk desgevraagd. "Ook de jongere generatie, de bron van inspiratie voor het nieuwe interieur, zal misschien toch eerst wat moeite hebben met onze nieuwe opzet. Het zal "even wennen" zijn. Maar die periode komen we hopelijk snel te boven".

Gerrit Fonk en Chris Kolder: een paar apart.

Op 31 maart 1984 werd de deur van de Brasserie De Foko definitief gesloten. De verwachting, uitgesproken na de verbouwing van 1976, kwam dus niet uit. Vond West-Friesland, vond Hoorn de Foko na de verbouwing toch te modern, te "deftig" misschien?
Exploitatietekort, maar ongetwijfeld ook de grote economische waarde van een verkoopruimte aan A-1-winkelstraat Grote Noord hebben de beslissing om te sluiten wellicht versneld.
West-Friesland en de Foko, "friends forever". Over en uit? Natuurlijk niet! We hebben immers De Oude Rosmolen nog, of niet soms?

Twee sterren, maar nu een Michelin
Een Michelin-ster maakt van een kok een kunstenaar, een artiest. Het instituut van de Michelin-sterren bestaat in Nederland sinds 1957. Niet in Frankrijk. Daar begon de Guide precies 57 jaar eerder zich het lot van de automobilist aan te trekken. Wie een auto had, had de Guide. En wie de Guide had, reed op soepele Michelin-banden.
Toen al trokken speciale inspecteurs erop uit om zelf te proeven waar de kok tot een culinair hooglied kwam. Inmiddels heeft de Guide zich vrijwel overal waar Europa "beschaafd" is een hechte plaats verworven. De Guide bepaalt de culinaire maat, brengt restaurateurs een selecte groep graag gezien volk over de vloer. Een ster verhoogt de omzet, beïnvloedt de kwaliteit van het personeel en houdt slechte slagers van de deur. De sterren van Michelin zijn een wereld op zichzelf. Zij zorgen voor commotie, geven aanzien en verjagen in afgelegen herbergen in één keer alle treurnis van provinciaalse vergetelheid. Velen putten uit dit rozetje de moed kilometers om te rijden, om in een nog maar net ontdekt dorado van goede smaak, verborgen aan de zelfkant van de provincie, een nieuwe culinaire "must" te ondergaan.

In 1986 kreeg restaurant "De Oude Rosmolen" een Michelin-ster. In 1990 werden Cuisinier Constant Fonk en zijn medewerkers geëerd met twee sterren, die zij tot op de dag van vandaag mogen koesteren: als één van de zes (!) twee-sterren restaurants in Nederland. Voor de goede orde: driesterren-restaurants bezit ons landje niet.....

Is Hoorn trots op haar "Oude Rosmolen"?
Beschouwen al die cultuurgevoelige Westfriezen het gebeuren in dat pand op de hoek van de Duinsteeg en het Nieuwe Noord van groot regionaal belang?
Of geldt ook hier weer: Wie boven 't maaiveld uitkomt zal de "zoin" ontmoeten.

Niet gauw zullen de gasten van de Oude Rosmolen dat kleine Hoornse jochie vergeten, dat, loerend over de halve deur op het Nieuwe Noord, hen toeriep: "Benne jullie deftig?"

Hoorn, maart 1994