Stolpersteine wandelroute

Extra informatie

3) Koepoortsweg: (Hoornse Historie door Ben Renckens nr.60, 20-8-1977). Oorspronkelijk was de Koepoortsweg aanzienlijk langer dan nu. In 1508 verloor de weg het deel tussen de oudste vestinggracht (Turfhaven) en de Koepoortsbrug. Dat deel ging Achterstraat heten. Later, wanneer precies is onbekend, ging het deel tussen de Nieuweweg (zie 2) en de hoek in de Geldelozeweg naar deze laatste heten. Op de plattegrond van Doesjan uit 1794 wordt dit al aangegeven.
De kaart van Jacob van Deventer uit ca. 1560 geeft de Koepoortsweg voor het eerst weer. De sloten aan weerszijden worden niet aangegeven. Dat doen latere kaarten wel. In 1607 werd de Koepoortsweg bestraat. In 1628 werd de sloot aan westzijde gedempt en de strook aan de weg toegevoegd. Opnieuw werd de weg bestraat in 1657. Ter bescherming van de voetgangers werden houten palen tussen de bomen geplaatst die de rij- en wandelweg van elkaar scheiden. In 1770 werden de houten palen vervangen door hardstenen, die tot 1923 stand hielden.

Koepoort (Hoornse Historie door Ben Renckens nr.12, 1-2-1975) en (Hoornse Historie door Ben Renckens nr.42, 30-10-1976): De Koepoort werd gebouwd in 1508 ten tijde van de stadsuitbreiding en in de 17e eeuw werden de poortingangen gewijzigd. Bij de bouw had men rekening te houden met de krappe ruimte aan de stadszijde en met de kaarsrechte lijn Achterstraat-Koepoortsweg, die niet haaks op de gracht liep. De as van de poort week ongeveer 30 graden af naar rechts, gerekend vanaf de brug. De gemeenteraad besloot in 1871 de poort af te breken. De beelden van de koeien en Pomona vonden een plekje in de tuin van het Westfries Museum.

4) Drieboomlaan: (Hoornse Historie door Ben Renckens nr.116, 24-11-1979): In 1598 werd de Drieboomlaan aangelegd tussen de Koepoortsweg en de Holenweg. Volgens Hoorns kroniekschrijver Velius noemde men de weg Lindendael, "of anders de drie Boomde-laan, om dat zy met drie regels Boomen geplant is". De verbinding van de Drieboomlaan met de Koepoortsweg werd in 1657 verbeterd door een stenen boogbruggetje.
Tot in 1676 was de laan nog met drie rijen lindebomen beplant. In dat jaar vond een rampzalige overstroming plaats, waardoor de kwijnende bomen vervangen moesten worden in het jaar daarop. Er werden toen twee rijen lindebomen geplant, zodat het noordelijk deel bij de wandelweg getrokken kon worden.

Drieboomlaan rond 1902

Vanaf 1921 zijn de sloten geleidelijk aan gedempt en verdwenen daarmee ook de bruggetjes. De oude lindebomen werden gerooid.

5) Westfries Gasthuis: (Oud Hoorn fietsrouteboekje Westfriese tour 2006): Het is een nieuw ziekenhuis vlakbij het centrum van Hoorn, ter vervanging van twee gefuseerde ziekenhuizen, het Sint Jangasthuis en het Streekziekenhuis. In fase 1 (2003) is een nieuw gebouw bij het bestaande Sint-Jan ziekenhuis gebouwd, waarna in fase 2 (2013) een tweede gebouw geplaatst wordt ter vervanging van het oude Sint Jan gebouw. Van deze gelegenheid is door de Architectengroep Duintjer gebruik gemaakt om twee belangrijke eisen in te willigen: hoogwaardige stedenbouwkundige kwaliteit en een functionele lay-out vanuit de optiek van de patiënt. De centrale hal is als ontmoetingsplaats tussen oud- en nieuwbouw in ontworpen, om een optimale integratie te krijgen van beide gebouwen. Op deze hal bevinden zich nog twee verbindingsgangen, die de bestaande verpleegafdelingen van Sint Jan verbinden met respectievelijk de röntgenafdeling op de eerste en de operatieafdeling op de tweede verdieping van de nieuwbouw. Ook in de tweede fase zal deze hal het hart blijven van de gehele nieuwbouw. Onder het gehele complex loopt een souterrainingang, die alle liften verbindt met de laad- en losplaats van goederen. Op deze wijze vindt er geen vermenging plaats van goederen en patiëntenlogistiek.

(Architectuurgids Hoorn 1960-2010, Joost Buchner, 2012): Het Westfries Gasthuis is één van de grootste gebouwen van Hoorn en ligt direct tegenover het Transferium. Een grote U- vormige, drie verdiepingen hoge vleugel met daarop terugliggend nog eens drie lagen bepaalt aan de stadszijde het aanzicht van het gebouw. De gevel van de onderste laag is merendeels van glas. De daarboven gelegen twee lagen zijn uitgevoerd in oranjebruine baksteen. De drie hogere lagen zijn uitgevoerd in donkerbruine baksteen. Daarboven bevindt zich nog een dakopbouw met daarin de technische voorzieningen. Het gebouw heeft een sterk horizontaal karakter. Deze nieuwe vleugel is door middel van de ontvangsthal en enkele bruggen met de oudere vleugel verbonden.
In het midden van de vleugel langs de Van Dedemstraat kraagt een drie verdiepingen hoge directievleugel uit over de onderbouw. Dit element is wit gestuukt en staat op twee onwerkelijk dunne witte kolommen. Deze kolommen lijken de hoofdentree te accentueren, maar de toegangsroute loopt er niet tussendoor, maar er net naast. Aan de Van Dedemstraat is het maaiveld flink verhoogd (schuin oplopend) en met gras begroeid. Tevens zijn er bomen geplant. Dit verzacht het aanzien van het gebouw. De witte zonwering voor de raamstroken versterkt het horizontale karakter van de nieuwbouw. De ontsluiting voor de auto's vindt plaats aan de noordoostzijde van het gebouw, waar een voorplein is gerealiseerd aan de kant van de Maelsonstraat.