Johannes Post MAVO (4)

Nieuwbouw aan de Johannes Poststraat

Groeiend aantal leerlingen

De twijfel over de levensvatbaarheid van de school blijkt niet terecht. Bij de start van het schooljaar 1959/1960 is het leerlingenaantal al bijna verdubbeld. De leerlingen komen niet alleen uit Hoorn maar ook uit Zwaag, Oudendijk, Wognum, Wijdenes, Oosthuizen, Berkhout, West-Beemster, Avenhorn, Hobrede, Scharwoude, Opperdoes en Schellinkhout. Inmiddels heeft de school de beschikking gekregen over een extra lokaal in de Prinses Marijkeschool aan de Johan Messchaertstraat.
De barak waarin de school gevestigd is, verkeert van binnen en van buiten in deplorabele toestand. Conciërge Koster doet zijn uiterste best het interieur leefbaar te houden, terwijl de gemeente alle medewerking verleent bij het in stand houden van het bouwsel. Eind 1958 wordt de Christelijke ULO op de urgentielijst voor te bouwen scholen geplaatst. Een jaar later komt het bericht dat 'de gemeente zich kan verenigen met de stichting van een nieuwe ulo-school op een terrein tussen de Tweeboomlaan en de Johannes Poststraat en bereid is het desbetreffende bouwterrein te reserveren'.

Leerlingen van de Christelijke ULO voor hun 'schoolgebouw' (foto WFA)

Foto's en tranen

Architect W. van der Kuilen uit Amsterdam krijgt opdracht de nieuwe school vorm te geven. In april 1960 keurt het Rijksschooltoezicht lager onderwijs de bouwsom, die begroot wordt op ruim 220 duizend gulden, goed. Het duurt echter nog even voordat er daadwerkelijk met de bouw kan worden begonnen. Op 20 juni 1960 schrijft de architect het volgende briefje aan schoolhoofd De Weerdt:

Bij ons bezoek aan de heer De Vries van Bouwnijverheid is vast komen te staan, dat een bezoek aan hem voor u geen enkele zin heeft.
Hij ziet de zaak somber in, tenzij u kans ziet de heer van Bodegom van Onderwijs middels foto's en misschien wat tranen te bewegen om een urgentiebeschikking te zenden naar de heer De Vries.
Een bezoek aan de heer De Vries is af te raden, het zou hem alleen maar irriteren.
Ik ben benieuwd te vernemen welke ervaringen u opdoet!?

De Weerdt neemt de uitdaging aan en zorgt voor reeks foto's en een gedetailleerde beschrijving, waarmee hij de deplorabele huisvesting in de barak overtuigend aantoont. Hij schrijft onder meer: 'Het dak en de wanden zijn van hout, bedekt met asfaltpapier van buiten en bekleed met board van binnen: heet in de zomer en koud in de winter. De barakken liggen op een open terrein en min of meer afgelegen. Na schooltijd zijn deze terreinen publiek speelterrein voor de jeugd, die het asfaltpapier er af scheurt, wat aan het uiterlijk van het gebouw niet ten goede komt. De vloeren verzakken telkens en zijn herhaaldelijk gerepareerd. De verlichting is onvoldoende, zodat bij enigszins donkere luchten het kunstlicht gebruikt moet worden.'

De barak verkeert van binnen en van buiten in slechte toestand (foto WFA)

De actie lijkt succes te hebben gehad, want in november geeft het Rijk toestemming voor de bouw van de nieuwe school aan de Johannes Poststraat. In verband met de doorgaande groei van het aantal leerlingen heeft de school inmiddels de beschikking gekregen over een tweede barak.

Voorbeeld van 'het nieuwe bouwen'

Voorjaar 1961 kan het werk worden aanbesteed. Het budget is inmiddels verhoogd naar ruim 233 duizend gulden. Aannemer C. de Geus & Zonen uit Broek op Langedijk neemt de bouw voor zijn rekening, K. Verlaat uit Hoorn verzorgt het schilderwerk en de Firma Bronswerk uit Amsterdam installeert de centrale verwarming.

Het gebouw aan de Johannes Poststraat ca. 1980 (foto WFA)

Februari 1962 is de bouw gereed. De officiële opening is op 2 februari. Mevrouw D. Post-Salomons, de weduwe van verzetsheld Johannes Post, onthult de nieuwe naam van de school: Johannes Post School. Inspecteur J. Gelijns stelt de school officieel in gebruik. In zijn openingswoord erkent de inspecteur dat hij bij de start van de school in 1957 te pessimistisch is geweest. De school is groter geworden dan hij toen verwachtte. Hij spreekt de hoop uit dat de groei door zal zetten.
Het ontwerp van Van de Kuilen is een fraai voorbeeld van 'het nieuwe bouwen'. Het gebouw bestaat uit een aantal rechthoekige volumes van verschillende afmetingen en hoogtes. Door de grote raampartijen en de lichte tinten maakt de school een heldere en frisse indruk. Een heel verschil met de troosteloze barakken aan de Bontekoestraat. Op de begane grond zijn vier leslokalen, de kamer van het schoolhoofd en een onderwijzerskamer. Daarboven is het natuurkundelokaal. Zo nodig kunnen in de toekomst extra lokalen worden aangebouwd. Een gymnastiekzaal ontbreekt.
Het gebouw is aan de buitenzijde verfraaid met een plastiek van de Haagse beeldhouwster Sybilla Krosch, voorstellende Jezus op de golven. Binnen is een wandschildering van Anneke Huig uit Amsterdam.

Examenklas in 1967, rechts schoolhoofd De Weerdt (foto WFA)