R.K. Technische School St. Jozef

Herinneringen

Jan Spaans, nu met pensioen, heeft als docent handvaardigheid de laatste twee jaar aan het Keern nog meegemaakt. Hij herinnert zich nog goed hoe krap en ook gehorig het allemaal was. 'Het leerlingenaantal groeide sterk en daar hielden behuizing en voorzieningen geen gelijke tred mee.' De gehorigheid speelde hem zelf weinig parten. 'Een voordeel van het geven van praktijklessen is dat je zelf lawaai maakt en dus minder erg hebt in geluid dat anderen maken.'
Later had hij het geluk om als een van de eersten in de nieuwe school te kunnen gaan werken.
Leerlingen aan het werk (1976) De praktijklokalen waren het eerst klaar. 'Ik weet nog dat ik schoolborden heb opgehangen zodat in die lokalen zolang theorielessen gegeven konden worden.'
Het schoolgebouw kon zijn goedkeuring wegdragen. 'Handig: een technische school heeft veel vakkennis in huis. Onze directeur, Van Agten, zat overal met zijn neus bovenop. De directie had al tijdens de bouw in de gaten dat door de leerlingengroei de school eigenlijk direct al te klein zou zijn. Toen is besloten aan een deel van het gebouw een bouwlaag toe te voegen. Zoiets zie je toch niet veel gebeuren.'

Jan Spaans ervoer de nieuwe lokalen als heel ruimtelijk. 'Dat merkte ik des te meer als ik het vergeleek met praktijklokalen in andere scholen. De school was ook heel degelijk. Ik herinner me weinig zaken die stuk gingen. Je kunt het ook wel zien aan de kunstwerken bij de entree en in de hal, helemaal gaaf nog.'

Siermetselwerk bij de ingang


Siermetselwerk nogmaals

Het kunstwerk bij de hoofdingang is ontworpen door Henk Tieman en vervaardigd bij de Porceleynen Fles in Delft, waar Tieman nog altijd ontwerper is. De muur aan de aulazijde in de hal toont siermetselwerk van de hand van G. de Moireee. Het stelt het Westfriese landschap voor, met aan weerszijden de dijken, daar tussen in een gemaal en er boven een overvliegende vogel.

De school had toen een heel eigen, besloten 'mannen'sfeer. Voormalig docent en adjunct-directeur Wim Blokdijk: 'Wij waren een hechte groep als docenten, zonder enige jaloezie, en we waren erg vertrouwd met de leerlingen.'

Kunstwerk in de hal

Toen de nieuwbouw klaar was, trad Rinus van Agten terug. Ben Odijk werd als opvolger gevraagd, maar hij verkoos een directorium van vier personen: hijzelf en zijn drie adjuncten, Piet Schoon, Jan Hullegie en Wim Blokdijk. Deze vertelt: 'De salarissen gingen in een pot en kwamen er in vier gelijke bedragen weer uit. Na enige jaren stak de overheid een stokje voor deze creatieve werkwijze.'

Ex-directeur Ben Odijk

Ex-directeur Ben Odijk heeft net als Spaans en Blokdijk de grote saamhorigheid van die eerste jaren als heel bijzonder ervaren. Hij heeft de school vanaf de oprichting tot zijn afscheid in 1990 meegemaakt en bewaart er mooie herinneringen aan. Ondanks, of misschien wel juist vanwege de obstakels die hij moest overwinnen. Als directeur had je een groot improvisatievermogen en eindeloos geduld nodig.

'Het ministerie van Onderwijs was een log en ambtelijk apparaat. Aanvragen voor bijvoorbeeld een nieuwe cv-installatie - hoe redelijk en onderbouwd ook - werden zomaar geweigerd. Nadat er meisjes op school waren gekomen, was een nieuw toilettenblok nodig, maar de toestemming daarvoor liet lang op zich wachten. Tegelijkertijd kon er indertijd meer dan nu mogelijk zou zijn. Neem maar dat voorbeeld van het gedeelde directorium.'

Odijk herinnert zich het nieuwe gebouw als een monument van transparantie en degelijkheid. 'Er was overal veel licht. En er ging nooit iets stuk, terwijl er wel zo'n 900 pubers rondliepen!'