Snackbar / Automatiek 't Smitje

Tijdsbeeld

Openingstijden

Om acht uur werd er begonnen met werken, maar de verkoop/openingstijd was van negen tot elf uur 's avonds. Het snelbuffet en de automatiek waren tot één uur 's nachts open en in het weekend tot twee uur 's nachts of tot na sluitingstijd van de cafés. Als het heel druk was, gingen ze pas sluiten als het niet meer druk was. Ze stopten dan nog wel eerst alle automaten vol met snacks.
Zondagmorgen was de automatiek dicht, omdat het gezin naar de kerk moest. Uit de kerk werden eerst de automaten schoongemaakt en dan werd er gegeten en ging de zaak om één uur 's middags open.

De drukste momenten

Bioscoop Victoria bij avond, ca. 1970 (Foto: WFA)

Het drukste moment was als bioscoop Victoria uit ging, als de cafés sloten, als de scholen uit gingen en als de winkels dicht gingen. Dan moest je extra personeel hebben en werden de dochters van boven geroepen.
Tijdens de voorjaars- en najaarskoemarkt was het ook erg druk. Maar Lappendag! Dat was een topdag. Dan waren de waren niet aan te slepen!

Muziek

In het snelbuffet was muziek te horen. Eerst een bandrecorder en in 1960/1961 heeft mijn vader op de HORECAVA een Jukebox gekocht, een Rock-Ola, het kleinste model. Dat paste precies op de bar, tegen de muur van de werkruimte achter de automaten. De eerste twee maanden was het apparaat op proef, maar toen hij zag hoeveel geld erin zat, mocht hij blijven. In twaalf maanden was de aankoopprijs van 5000 gulden terugverdiend. De prijs waar je ook een huis voor kon kopen.

We kochten de 45-toeren singeltjes voor de jukebox in de Lange Kerkstraat bij muziekhandel Wassenaar, op het Grote Noord bij van Meurs of bij Tieken op de Gouw.
De plaatjes die in de jukebox zaten waren o.a.:  Blue Diamonds (Ramona), Elvis Presley (It's now or never), Paul Anka (Dance on little boy),  Fats Domino (My girl Josephine), Louis Amstrong, Cliff Richard, Rocco Granata, Helen Shapiro (Walking back to happiness) Freddy ( La Paloma ) Jan en Kjeld (Banjo Boy) Verder Hollandse muziek van Willy Alberti, Wim Zonneveld, Rita Corita (Koffie, Koffie, lekker bakkie koffie), Zangeres zonder Naam, Anneke Gronlow (Brandend Zand) Ria Valk (Hou je echt nog van mij Rocking Billy)
De kinderen die boven sliepen, vielen in slaap op de muziek van de jukebox, die doordrong tot de slaapkamers.

De jeugd en de cultuur in die tijd

De Jongens reden haast allemaal op een brommer en niet met een auto.
De jeugd had altijd brood mee naar school en begon toen steeds meer in de pauze de stad in te gaan. Degene die voldoende zakgeld had, gooide vooral op maandag zijn oude brood van zaterdag weg en kocht patat o.i.d.
Na dansles, in het Witte Paard op het Pelmolenpad of bij Peter Verbiest en zijn dochter Elles, was het een race om het eerst in de snackbar te zijn, want dan had je een stoel om te zitten en hoefde je niet in een l ange rij voor het loket te staan wachten.
Uit de bioscoop was het voor de jeugd ook een rennen om een stoel te bemachtigen, want zo groot was het binnen niet!

Rond 1963, jongeren en brommers voor de snackbar.
Het Grote Noord is nog per auto bereikbaar. (foto: NHD)

Smitje was in de jaren '60 voor de jongeren ook een verzamelplaats. Na bijvoorbeeld een schoolfuif kwamen velen samen nog napraten en iets eten, maar ook mensen die naar de bioscoop gingen of samen wilden winkelen, spraken bij ons af.
En op zondag sprak de jeugd, voor ze ergens naartoe gingen, bij Smitje af.

Er waren veel vaste klanten. De schooljeugd, maar ook mensen die bij Smitje in de buurt werkten. Als er in de bedrijven in het centrum van Hoorn iets was om te trakteren, dan haalden ze vaak een rondje van Smitje.
Een medewerker van V&D uit die tijd vertelde, dat hij daar in de stoffeerderij werkte, maar dat ze geregeld in de pauze iets gingen halen bij Smitje. Ze namen dan ook wat mee voor de verkoopsters, want die mochten het pand niet verlaten van V&D. De stoffeerders mochten dat wel, omdat dat bij hun functie hoorde. Je moest namelijk ook het pand uit om ergens iets te stofferen.
Een postbode moest ook geregeld voor diverse collega's van het postkantoor snacks van het Smitje meenemen.

Het Grote Noord was in de jaren '50-'60 nog toegankelijk voor al het verkeer. Gelukkig wel, want er werd veel met de auto gehaald.