De keisknechte wasze an 't stapelen gaan; bai twei geloik gooide de Natte ze van de bakwagen de
lucht in en Vette Wullem vong ze op en zette ze naast en op mekaar tot een stapel van twei houg. Je
moste om de zon en de tocht dinke en deerom wier d'r een keiskleid mit je naam d'r op over de stapel
loid en den maar ofwachte.
Riekus had al efkes rondkeken en zien dat ie weer ien van de beste stapeltjes mit mooie, geloike
keize had, dus hai kon gerust de prois 'n beetje stoif anhouwe: voif en twunteg vrage en vier en
twunteg en een hallef kroige, docht-ie zo.
De Hoornse kaasmarkt in 1913
Toen de kouplui opperdan kwamme, gong 't keiskleid wat op zai en 't was of ze 't luchte konne: ze
kwamme altoid 't eerste op de beste keis of. D'r wier wel puur klopt en boord en ok veul dongen,
maar 't gong nag al stropereg en Riekus kon niet houger komme as vier en twunteg. Oindelek kwam d'r
een hallefie bai, maar Riekus docht: 't bien stoif houwe; leit 'k den de leste keer nag maar deres
vermarkte. Toch was ie inwendig maar wat bloid as ie zag dat 'n paar keiskoupers aldeur om z'n
stapeltje heendraaide en op slot kwam de leste klap: voif en twunteg en verkocht!
Riekus was d'r wat raar van worren ; veeruit de hougste marrekt. In gedachte zag ie weer 't blaie
gezicht van Geertje en ok keek ie nei de forse gestalte en sterreke trekke van Jan Pieterszoon Coen.
Meer as derteg jaar had ie haast iedere Donderdag teugen 'm opkeken en altoid had ie docht, zo moet
't: op je an kinne, sterrek weze en deurzette!