Voor 't lest (2)

Hoeveul moide kinne d'r nag keize? Weet je nag hoe wai begonnen binne? 't Mocht wel niet en we moste oos maar redde, maar jij konne keize en goed ok! We krege een kloin spultje, ik kocht d'r mellek van are boere bai en as ik den Donderdags nei Hooren gong, had ik haast altoid de hougste marrekt en was ik groosk op m'n keis en op jou! M'n kalleve, varrekens, aiere, butter, keis, tot an de karremellek toe, alles wat de poort uitgong brocht geld op en we magge zegge dat we mit alletwei oos hande - want orreven hewwe we niet - maar wat gnappies de biene onder 't loif kregen hewwe: ....Omdat we zo slecht boere kinne! Ze moete 't oos maar neidoen!"
"Gaan nou maar te bed, Riekus," onderbrak Geertje. "Mörregen moet je d'r weer vroeg uit en je kinne d'r toch niks meer an verandere." "Je hewwe geloik, moeder," besloot Riekus. "'k Houp dat we nag wat sleipe kinne!"

Voor hallef voif was Riekus d'r alweer uit. Hai riep de joôs die melleke zouwe, den kon hai nag wat ruttele want d'r was zomaar altoid nagal puur te doen: de bakwagen klaar make, koike of de keiskleide niet kladdeg ware, de tuige wat opgnappe en op slot de "ouwe bruin" ophale, want die most altoid een toidje an de kram staan, aârs kon ie last van de wind kroige of meskien keliek!

Nei't melleken en broôdeten : keislade. Of 't stiengoed was wiere de keize in de bakwagen zet en de skône keiskleide d'r overheen dein. De oude bruin wier inspannen, de poôl - 't was vrai huftereg - antrokken en zo op Hooren an.
De ouwe bruin had 'r zin in en liep wat fieter, of ie te brulleft gong. Op 't Keeren kwamme d'r altoid 'n heleboel keiswagens geloik anraien en den most 't altoid beure. De loisels wiere effies anhaald, 'n kloin klappie mit de zwuup en deer gonge de ore omhoug, de reg omleig en de biene klepperde of d'r 'n môlen an 't malen was. Riekus genoot dat z'n oude beisie nag zo meekomme kon; hai was d'r al drie voorbai reden. Maar opiens, vlak bai "'t Peerdebit", stroffelde de bruin en 't skeelde maar 'n heertje of hai was ondersteboven gaan. Riekus wist 'm net nag te houwen en deed 't toen maar kalmpies an; hai was toch vroeg zat.

Op de keismarrekt hielde z'n keisknechte, Vette Wullem en de Natte - een are naam had ie nooit van 'm hoord - altoid al 'n plaasie vrai en ok nou weer kwam ie deer terecht, dicht bai 't stambeeld van Jan Pieterszoon Coen. 't Was zomaar drokkeg vandaag, de hele Rooie Stien was haast vol en dat is nag welderes niet goed voor de prois.