Vereniging Oud Hoorn - Actualiteit

HOORN - Oud Hoorn een club die alleen maar overal tegen is? Welnee, zegt Egbert Ottens, die meteen een reeks voorbeelden geeft van waaraan de vereniging heeft bijgedragen. Ottens neemt vandaag afscheid als voorzitter.
 
Tien jaar loopt hij al rond in het bestuur van Oud Hoorn, waarvan negen jaar als voorzitter. Hij was in 2006 de opvolger van Ton van Weel. ,,Ik was gestopt als raadslid. En mijn hart ligt bij de geschiedenis van de schitterende stad die we met elkaar hebben. Wijs een deur aan en er zit een bijzonder verhaal achter.’’

Bestuursleden en de voorzitter van Oud Hoorn kunnen vier periodes van drie jaar aanblijven. Voor Ottens een overweging waard, nu er bijna een nieuwe periode van drie jaar zou ingaan. Hij besloot te stoppen, maar wel betrokken te blijven bij onder meer het kwartaalblad én de activiteiten rond het 100-jarig bestaan van de vereniging in 2017.

,,Het huidige college heeft beter dan het vorige in de gaten dat Hoorn goud in handen heeft’’, begint Ottens meteen politiek. ,,We mogen blij zijn dat in de jaren 60 en 70 de binnenstad niet is opgeofferd voor grote vierkante winkelcentra, want die lopen op dit moment helemaal niet. Daarnaast heeft Oud Hoorn zich in de jaren dertig verzet tegen de inpoldering van de Markermeer. Oók een zegen dat dat niet is doorgegaan.’’

In zijn periode als voorzitter wilde Ottens dat Oud Hoorn minder werd beschouwd als de club van ’hakken in het zand’. ,,Er zijn veel botsingen geweest met politiek en ondernemers. Maar als ik dan vroeg om twee dingen te noemen die ze wel hadden gewild, maar die door Oud Hoorn niet zijn doorgegaan, dan komt er geen antwoord.’’

Botsing

De grootste botsing met de politiek vond plaats toen het vorige college een ’bezuiniging’ doorvoerde en Oud Hoorn uit de welstandscommissie wilde hebben. Ottens is nog steeds van mening dat dit gebeurde omdat de vereniging zich kritisch opstelde in de discussie rond de Poort van Hoorn. ,,Terwijl wij alleen maar voorstelden de onderdelen in een andere volgorde uit te voeren. We hebben ons niet eens tegen die tunnel verzet. Gelukkig was het eerste besluit van het nieuwe college om ons gewoon in de welstandscommissie te houden.’’

Monumenten zijn niet alleen van voor de oorlog. Nog een adagium waarvoor Ottens zich als voorzitter graag inzette. ,,De Sterflats in de Grote Waal zijn een voorbeeld van een nieuwe manier van flats bouwen in de jaren 70. Mede door de inzet van Oud Hoorn is dat ensemble bewaard gebleven. Met de nieuwbouw langs de Weel wordt dit echt een mooie straat door de wijk heen.’’

Nog een voorbeeld: de Engelbewaarderskerk in de Johannes Poststraat. Een modern monument, met invloeden van Le Corbusier. ,,Ook op de monumentenlijst gekomen. Anders had er nu weer een blokje woningen gestaan. Ons is aan de andere kan verweten dat we niks gedaan hebben om de woningen aan de Binneblijfstraat te behouden. Maar die zijn echt te slecht en architectonisch stellen ze niks voor. Dat moet je ook durven zeggen.’’

Toen er een nieuw bestemmingsplan voor de binnenstad moest komen, stelde Oud Hoorn een club samen die het stuk ’letter voor letter doorakkerde’. ,,We hebben er veel zaken uitgehaald die het ambtelijk apparaat eigenlijk had moeten zien. De meeste van onze opmerkingen werden overgenomen. Op eenzelfde positieve manier hebben we onze visie gegeven op de Binnenstadsvisie en de dijkverzwaring. We geven ook financieel steun aan restauratieprojecten die anders niet uitgevoerd zouden kunnen worden.’’

Ottens wordt opgevolgd door oud-stedenbouwkundige Jaap van der Hout, die lang voor de gemeente Hoorn heeft gewerkt.

Bron: NHD, Jaap Stiemer