Vereniging Oud Hoorn - Actualiteit

De restauratie van de huizen Binnenluiendijk 3 en 4, schilderachtig gelegen op één van de meest romantische plekken van Hoorn, is al enige tijd afgerond. De Open Monumentendag 2012 is gebruikt om de woonhuizen, onder toeziend oog van zo’n vijftig genodigden, feestelijk in gebruik te nemen.

De penningmeester van de Vereniging Hendrick De Keijser, dhr. H.B. van Wijk, heette iedereen van harte welkom bij deze mooie gebeurtenis. Hij memoreerde dat zijn Vereniging reeds in 1908 het verzoek had gekregen van de Vereniging Oud Hoorn om het pand te aan te kopen, de vraagprijs ad fl. 10.500,- was echter te hoog. In de jaren veertig kwam het pand opnieuw op de markt, wederom kon Hendrick de Keijzer de panden niet verwerven omdat de 24 jarige J.E. de Visser ze voor was. Uiteindelijk werden de huizen in 1998 door de Visser bij leven geschonken onder het beding dat hij in de panden kon blijven wonen. Hij heeft er tot aan zijn dood in 2007 gewoond. De beide panden worden nu verhuurd.

Mevrouw Finaly en de heer van Wijk

De adjunct directeur van Hendrick de Keijser, mevrouw J.L.P.B. Finaly hield een korte lezing over de restauratie en de bijzonderheden die het historisch onderzoek heeft opgeleverd. Met name Binnenluiendijk 3 is bijzonder: het is een van de best bewaarde 17e eeuwse huizen in ons land. Het heeft een volledig houtskelet met muurstijlen, korbelen, sleutelstukken, moer- en kinderbinten. Grote delen van de historische indeling en het interieur zijn bewaard gebleven, waaronder vloeren, stookplaatsen, betimmeringen, een spiltrap en een insteekkamer. Vanaf de insteekkamer, waarschijnlijk een kantoortje, had de bewoner zicht op de haven. Ondanks de grote zorg van de heer De Visser was het huis toch ernstig aangetast. De bonte knaagkever had forse schade aangericht in de eikenhouten onderdelen. De restauratie was een grote klus en heeft uiteindelijk drie jaar geduurd. De knaagkever is bestreden met hete lucht. Met behoud van zoveel mogelijk historisch materiaal is het huis vervolgens gerestaureerd, waarbij nieuwe onderdelen vakkundig zijn bijgemaakt. Om het historisch interieur zo min mogelijk te verstoren zijn moderne voorzieningen zeer terughoudend aangebracht. Deze zijn hoofdzakelijk geconcentreerd in nummer 4.

Dit pand was al door de heer Visser als woonhuis in gebruik genomen. Bij dit pand was veel minder bewaard gebleven en is door dhr. Visser opgesierd met allerlei, hoofdzakelijk 18e eeuwse, interieurelementen die afkomstig waren uit andere (gesloopte) oude huizen. Al die oneigenlijke elementen zijn bij de restauratie gehandhaafd. Achter de huizen ligt een grote tuin, die bij de restauratie opnieuw is ingericht.

Ter afronding mocht wethouder Peter Westenberg plechtig de opening verrichten. In zijn toespraakje wist hij de naam Binnenluiendijk historisch te duiden en citeerde de kroniekschrijver Velius omdat die van mening was dat de voortgang van de werkzaamheden rondom de aanleg van de dijk erg traag verliep (ook toen al). Velius weet dat o.a. aan de luiheid van de werkers. Daarna ging het gezelschap naar buiten alwaar de wethouder een gevelsteen mocht onthullen die figuratief refereerde aan de vorige bewoner.

Het doek weigerde aanvankelijk medewerking, een vrouwenhand bracht uitkomst.

De bij de opening uitgereikte beschrijving treft u hier.