Meer dan een eeuw actief voor Hoorns erfgoed

Vereniging Oud Hoorn - Actualiteit

Hollandprijs verzilverd   (16-04-2011)

oudhoorn
De Vereniging Oud Hoorn heeft met haar website de Hollandprijs van de Historische Vereniging Holland gewonnen. Dit bericht is al enige tijd geleden bekend gemaakt en daar zijn we als "Oud Hoorn" uiteraard apetrots op. De prijs werd uitgereikt in het Gemeentearchief in Den Haag (lees hierover het artikel in ons kwartaalblad nr. 1- 2011. In een vervolg hierop bracht de Historische Vereniging Holland, een bezoek aan Hoorn zie hiervoor dit artikel op onze website.

Maar het werd allemaal nog veel mooier toen het werd vervolgd door het onderstaande bericht:

"Aan de leden van de Internetwerkgroep, werkgroep Beeldbeheer, Ledenadministratie en Documentatie en Archief,
Diana van den Hoogen is op het idee gekomenom de Hollandprijs te "verzilveren" door samen naar Den Haag te gaan. Op de dag van de prijsuitreiking was zij met name onder de indruk van het Stadsarchief en het restauratieatelier aldaar."

Er werd door Jan Floris, in samenspraak en overleg met Maarten Schenk en Marianne Brouwer van de Historische Vereniging Holland een compleet programma opgesteld en dit werd op 8 april 2011 uitgevoerd en werd wat mij betreft een "voltreffer"

De gelukkigen, die mee gingen waren:
José Beemsterboer (beeldbeheer), Lena Bonte (beeldbeheer en Internet), Jan Floris (Internet), Bert van den Hoogen (ledenadministratie), Diana van den Hoogen (beeldbeheer en Internet),
Piet van Iersel (Penningmeester), Wai Chiung Low (ledenadministratie), Henk Overbeek (Internet), Hillebrand Peerdeman (Internet), Mirjam Scholten (Internet), Christ Stoffelen (Documentatie en Archief) en Theo Wittebol (Internet) Willy Wiggelaar. (beheer OIP)

Het vertrek was gepland om 9:20 met de trein van Hoorn naar Den Haag, aankomst rond 11:00 en wandelen naar het Stadhuis. Tijdens de wandeling van het station naar het stadhuis was al opgevallen dat het hele gebied één groot nieuwbouw gebied was helemaal uitgevoerd als voetgangersgebied, zeer autoluw en veel trambanen. Er werd nog overal volop gebouwd maar als alles klaar is zal het een luisterrijk geheel zijn.

In het stadhuis werden we welkom werden geheten door Maarten Schenk (HvH) die ons naar de coffee-corner van het stadhuis bracht waar we feestelijk werden onthaald met koffie en gebak naar keuze. Hij vertelde ons allerlei leuke en interessante wetenswaardigheden omtrent het stadhuis, waarvan ik er één wil noemen; de stadsbestuurders werken allemaal aan die kant van het stadhuis waar geen uitzicht is op de gebouwen van de landsregering!
Het stadhuis zelf is ondanks dat het al een flink aantal jaren geleden is gebouwd een fantastisch en smetteloos geheel (spier)wit gebouw met ongelooflijk veel glas. Het atrium waarin wij ons bevonden is een adembenemend grote ruimte, die toch niet ongezellig aandoet en bestaat uit veel andere ruimtes, liften trappenhuizen, 9 etages hoog en een volledig glazen dak. Het geheel doet futuristisch maar erg mooi aan.


Maarten Schenk vertelde ons, dat een legertje van glazenwassers en schilders doorlopend onderhoud verrichtten en het was te zien dat zoiets zowel noodzakelijk als zeer succesvol was.


Na de koffie naar de stadsarchieven, één verdieping lager, stadsarchieven heeft een wat stoffige en saaie uitstraling maar dat was voor dit archief zeker niet van toepassing. Het was er niet saai en zeker niet stoffig. Onze gids legde ons uit dat zoiets ook niet kan in deze archieven waarin geschiedenis van de stad wordt bewaard met als hoogtepunten heel oude kaarten, charters en zegels.


Daarna op weg naar de 9e verdieping waar de afdeling restauratie maar vooral preservering van al deze schatten zich bevond. Van het hoofd van deze afdeling kregen we een boeiende uiteenzetting van zijn afdeling en de werkzaamheden, en daarna nog naar de afdeling beeldbeheer, waar ik meende waar te nemen, dat onze leden van beeldbeheer een beetje liepen te kwijlen.


Maar het boeiends (voor mij) was toch wel het meer dan fantastische uitzicht over het grootste gedeelte van Den Haag, alhoewel dit niets mag afdoen aan de inhoud van presentatie.
Hierna was het tijd voor de lunch dus naar buiten, stukje wandelen en een pannenkoekenhuis in waar we hebben gegeten en wat gedronken. Erg veel tijd hadden we niet want we moesten met de tram naar het Vredespaleis voor het volgende deel van het programma.


Met tramlijn 1 slechts 4 haltes en daar stonden we oog in oog met het Vredespaleis, heel bekend van naam en faam maar ik was er nog nooit geweest en als dat ook voor u geldt moet u daar heel snel verandering in aanbrengen anders doet u zich heel wat tekort.


We werden opgevangen door mevrouw Marianne Brouwer ook lid van HvH, werkzaam in de bibliotheek van het Vredespaleis en onze gids voor een rondleiding in het Vredespaleis, dat er van buiten veel ouder uitziet dan het in werkelijkheid is.
Als ik het goed heb onthouden gebouwd in 6 jaar en geopend in 1913, mogelijk gemaakt door een donatie van $ 1.500.000,-- van Andrew Carnegie met als uitgangspunt het duurzaam in stand houden van de Wereldvrede. Als u er meer van wilt weten kijk dan op de site: www.vredespaleis.nl en u kunt er alles uitgebreid over lezen. Dit is zeker de moeite waard!
Wij kregen een rondleiding en hebben heel veel gezien, gehoord en prima uitgelegd gekregen van onze gids.


We hebben bezocht: de Archieven, met o.a. het grootste en het kleinste boek, de grote hal,de zaal van het Permanent hof van Arbitrage, het museum, de Academie & de Bibliotheek en zijn geëindigd met een wandeling door de tuin daar werd een groepsfoto gemaakt door Marianne Brouwer waarna we afscheid van haar hebben genomen.




Weer terug met de tram naar ons start punt het stadhuis, daar in de buurt een "afzakkertje" en toen met de trein terug naar Hoorn waar we omstreeks 19:45 arriveerden.

Ik ging met een zeer voldaan gevoel naar huis.en heb Jan Floris uitgebreid bedankt voor zijn uitnodiging, dat had ik dus niet moeten doen want ik kreeg een paar dagen later zijn verzoek om dit stukje te schrijven, maar affijn!!

Wai Chiung Low

Foto's van Marianne Brouwer, Bert van den Hoogen en Theo Wittebol

 

Nieuwsarchief