Vereniging Oud Hoorn - Actualiteit

Ledenexcursie naar Huis Doorn en Amersfoort: een verslag. Hoorn, Doorn, het scheelt één letter, maar toch is er een wereld van verschil. Op zaterdag 26 juni jl. werd de jaarlijkse ledenexcursie gehouden naar Huis Doorn en naar Amersfoort. De bus vertrok volgens planning een paar minuten na 8.30 uur vanaf het Transferium. Met enige minuten vertraging door een file bracht de buschauffeur ons tot het poortgebouw van Huis Doorn. Na een korte wandeling over het landgoed streken de 60 deelnemers neer op het terras voor de Orangerie, waar de koffie met appeltaart geserveerd werd.

Aan de koffie op het terras van de Orangerie van Huis Doorn
Gerard Beemsterboer, de organisator van de dag, verdeelde de aanwezigen in 3 groepen van 20.

Oud Hoorn was niet de enige die een bezoek bracht aan Huis Doorn. De groepen van andere gidsen waren dan wel niet zo groot, het was af en toe improviseren, laten passeren, een ander vertrek opzoeken of de routing wijzigen. Maar wat hebben we genoten van hoe het er in een keizerlijk hof aan toeging. En dan was Doorn een miniatuurpaleisje vergeleken met wat Keizer Wilhelm II in Duitsland gewend was. Evenzogoed konden we met 20 mensen in de badkamer (die voor Wilhelm bedoeld was) van de voormalige keizerin staan en was er nog ruimte over. Het is onmogelijk om al het keizerlijke huisraad dat in vijf treinen met in totaal 59 wagons aankwam op station Zeist te bekijken en bevatten. De collectie snuifdozen, de Doornse zilverschat, die een doorsnede biedt van 300 jaar Duitse zilversmeedkunst, de porseleinen serviezen van de Königliche Porzellan Manufaktur te Berlijn, glaswerk, meubels met marqueterie of anderszins gedecoreerd en de wandtapijten die behoren tot de fraaiste wat zich op dit gebied in Nederland bevindt: "Je koike d’r je ouge uit!".
Dan gaat 1,5 uur zo voorbij en moesten we ons weer bij de bus melden. De afstand naar Amersfoort is niet groot, maar op zaterdag en mooi weer en er is nog meer te doen in Amersfoort. De buschauffeur bracht onszo dicht mogelijk bij het restaurant.

Nogmaals een korte wandeling dwars door het centrum naar het lunchadres. We genoten van een soepje, broodje kroket en andere belegde broodjes en drinken erbij. En weer werden er drie groepen geformeerd nu voor de stadswandeling. Wij kregen uitleg over het ontstaan van Amersfoort aan de Eem, ook wel Amer, en de geschiedenis.

Koppelpoort; het water ervoor was vroeger haven. Het is een combinatie van land- en waterpoort en bevindt zich aan de noordwestkant van de binnenstad, waar de Eem (Amer) de stad verlaat en is een onderdeel van de tweede stadsmuur (1380 - 1451), die gereed kwam in 1427. De Koppelpoort kon worden gesloten door middel van een dubbele tredmolen. Deze functioneert nog steeds.Boven de waterpoort bevindt zich een mezekouw, een houten uitbouw waarvanuit gloeiende pek naar beneden gegooid kon worden.

Heel bijzonder was ook het bezoek aan de Koppelpoort. Daar werd de werking van het rad door middel van aanschouwelijk onderwijs uitgelegd. Oud Hoorn is nu 18 gecertificeerde raddraaiers rijker.

Langs deze meetlat werden de messen gelegd om te kijken of ze "over de schreef" gingen. Het hangt naast de deur (aan de binnenkant) boven de waterpoort van de Koppelpoort.

Onze groep bracht een kort bezoek aan Museum Flehite waar een stadsmaquette staat en een geschilderd stadsgezicht "Gezicht op de stad Amersfoort" ter grootte van 2,5 x 4 m van Matthias Withoos, die geboren is in Amersfoort in 1627 en overleed in Hoorn in 1703. Ook is daar een model van de Onze Lieve Vrouwetoren, die Amersfoorters als bijnaam de Lange Jan geven. Ook Muurhuizen werd niet vergeten; de huizen die met stenen van de stadsmuur op de plaats van de eerste stadsmuur werden gebouwd. Er was nog veel meer te vertellen en te zien geweest in Amersfoort, maar om vier uur zou de bus vertrekken. Gerard Beemsterboer kreeg een welverdiend dik applaus van de excursiegangers. Na een voorspoedig verlopen thuisreis arriveerden we om 17.15 uur bij het Transferium. En ging ieder zijns weegs met het excursieboekje dat in de bus was uitgedeeld ter voorbereiding en als aandenken op zak.

Diana van den Hoogen, 29 juni 2010.