Vereniging Oud Hoorn - Actualiteit

Lieve vrienden,

Vanmiddag hier geen schout of schepenen, geen graaf Willem V, maar wij zijn gewoon, ongedwongen, als vrijwilligers van onze mooie vereniging bij elkaar.

2007 is een bijzonder jaar. Of we nu 650 of 651 jaar geleden stads-rechten kregen. Op de eeuwigheid maakt dat niet zoveel verschil.
Het is ook een bijzonder jaar voor Oud Hoorn zelf. Onze vereniging bestaat 90 jaar. Maar dat wist u allemaal al. Een feit waar we als ver-eniging met trots bij stil mogen staan.

In het voorlaatste jaar van een oorlog die ons land gelukkig voorbij ging, richtte Johan Christiaan Kerkmeijer, de founding father van Oud Hoorn, de vereniging op. Er moest gestreden worden voor het behoud van het historisch schone van onze prachtige stad. En bijna een eeuw lang heeft onze vereniging daar nu al voor op de bres gestaan.
'Alles van waarde is weerloos', dichtte Lucebert, en dat gaat in ons rijke land helaas maar al te vaak op voor ons cultureel erfgoed. Woorden dus van waarheid en waarschuwing.

Dat was toen en het is nu niet anders.
Toch kan ik niet zonder trots melden dat de actie van onze vereniging om de zaagtandlokalen van de TSH te behouden, succes lijkt te krijgen. Dinsdag 16 januari 2007 staat de TSH weer op de agenda van de raadscommissie. Het college, lezen we in de stukken, heeft besloten het voorstel aan te passen. Toegevoegd wordt dat alle zaagtanddaken behouden blijven!. Dat hebben we met onze actie bereikt. Het ziet er naar uit dat dit gemeentelijke monument, één van de weinige van het naoorlogse Nieuwe Bouwen in Hoorn, behouden blijft.

Nog een ander succes heeft u al in de krant kunnen lezen. Ik durf de stelling aan dat vooral door de inspanningen van ons erelid Arie Boe-zaard, Hoorn er in geslaagd is om een enorme subsidie voor de res-tauratie van het Weeshuyscomplex binnen te slepen. Hoorn is Arie grote dank verschuldigd. Nu hopen we dat het complex verantwoord gerestaureerd gaat worden.

Onze tientallen vrijwilligers wil ik bedanken voor hun inzet in het voorbije jaar. Veel prima prestaties zijn geleverd. Prachtige wandelingen werden georganiseerd. Boeiende lezingen. We hebben een documentatiecentrum om trots op te zijn. De winkel heeft het afgelopen jaar meer dan uitstekend gedraaid. Zonder u allen zou de vereniging niet zijn wat ze is.
Het is ook aan u te danken, en zeker de mensen die overdag in de winkel te vinden zijn en mijn medebestuursleden, dat ik mij van begin af aan geen kat in een vreemd pakhuis voelde.

De eerste prijs voor de mooiste en beste website van historische ver-enigingen ging net aan onze neus voorbij. Voor de mensen die daar mee bezig zijn, was dat jammer. Maar ze gaan de uitdaging aan om alles nog verder te professionaliseren. Om bij de beste zes van de meer dan vijftig door te dringen, is op zich al klasse. Proficiat.

Ook dit jaar zullen we er niet aan ontkomen dat we met verdrietige zaken worden geconfronteerd. Binnen familie, de kring van bekenden, en binnen de vereniging. Zo overleed op 1 januari van dit jaar Giel van der Zel. Hij was 86 jaar oud. Giel is bekend bij veel van onze gidsen. Hij bezat een prachtige verzameling ansichtkaarten van zijn stad. Verknocht was hij aan zijn Oosterpoort. Gisteren is hij, hier in Hoorn, gecremeerd. Namens de vereniging hebben wij zijn weduwe gecondoleerd en een bloemstuk, als dank voor zijn werk voor de vereniging, laten bezorgen.

Een dag eerder werd mevrouw Kuppers begraven. Zij overleefde haar man, erelid van onze vereniging, zestien jaar. Albert de Graaf was namens de vereniging bij de begrafenis aanwezig.

Nu ik het toch over Albert de Graaf heb, wil ik hem en zijn vrouw vragen wat meer naar voren te komen.

Albert wij willen je van harte bedanken voor jouw inbreng in de Kerk-meijer-De Regtstichting. Vele jaren vertegenwoordigde jij onze vere-niging. Ton van Weel heeft jouw plek overgenomen. Als blijk van waardering dit boek over Hoorn, van een wat minder bekende kant bekeken en gefotografeerd. En bloemen voor jouw vrouw.

 Van Ton van Weel namen we tijdens een buitengewone ledenverga-dering afscheid. Hoewel geen voorzitter meer, kan hij het niet nalaten om ons als bestuur zo nu en dan op de huid te zitten en op zaken te wijzen die onze aandacht vragen. Zoals die kerstbomen in het water, geen gezicht toch, Ton? We hopen dat dat eenmalig was.

Dit jaar is voor het bestuur niet eenvoudig. Twee markante leden treden terug: Marjan Faber en Nelleke Huisman. Tien respectievelijk twaalf jaar bestuurslid. Het zal niet gemakkelijk zijn om hen te vervangen. Te gelegener tijd zullen we bij hun afscheid stil staan.

Veel activiteiten staan dit jaar voor de boeg. Zowel vanwege het 650 jarig bestaan van de stad als van de 90e verjaardag van onze vereni-ging. In de najaarsledenvergadering stonden we daar al bij stil. In het verenigingsblad en op de website heeft u er over kunnen lezen. In het bestuur werd al opgemerkt: wat moeten we als we 100 jaar bestaan?

Hoogtepunt wordt de presentatie van de hertaling van de Veliuskroniek, dit najaar. Nu nog met korting te bestellen. Omwille van de tijd onthoud ik u een opsomming van de andere activiteiten. Al zou ik er één aan willen toevoegen. We moeten het er maar eens over hebben. Hij kwam uit de koker van onze burgervader. Zou het niet aardig zijn, zei hij, als Oud Hoorn ter gelegenheid van de feesten dit jaar, met een eigen Hoornse canon zou komen? Geen stad in het land die zoiets heeft. Ik vond het zo leuk dat ik het volgende week in de bestuursvergadering wil meenemen. En wie daarover wil meedenken kan zich bij mij aanmelden.

Eén van de activiteiten in het kader van de verjaardag van onze ver-eniging was het terughalen naar Hoorn van het model van het Hoornse fluitschip, de Risdam.

Mijnheer en mevrouw Drijver zijn hier aanwezig. Mag ik u vragen om wat dichterbij te komen. U hebt met zijn tweeën dit prachtige schip gemaakt. Het heeft een prominente plaats in ons verenigingsgebouw gekregen. We zijn er apetrots op.

Graag wil ik nu de acte van overdracht aan Oud Hoorn samen met de heer Drijver, ondertekenen. Als blijk van dank, ook voor u dat boek over Hoorn en bloemen voor uw echtgenote.

Voor iedereen is er als u straks naar huis toe gaat een ander fraai boek.
Beste mensen, in alle opzichten een mooi en goed jaar gewenst, een goed jaar voor onze mooie stad, en voor onze vereniging in het bij-zonder: een behouden vaart!

Egbert Ottens