Winkelassortiment

Westerpoort en Westerdijk zijn het onderwerp van dit derde deeltje in de serie Hoorn Onder Ons.
Uitgangspunt vormen het archeologisch onderzoek dat in 2003 plaatsvond naar de resten van de vroegere Westerpoort en de uit 2005 daterende kleine opgraving op het terrein van de oude Parkschouwburg aan de Westerdijk. Omdat de auteur niet alleen archeoloog is, maar ook historicus, heeft hij extra veel aandacht besteed aan de historische bronnen en heeft hij deze informatie vergeleken met de archeologische gegevens. "Archeologisch onderzoek naar Westerdijk en Westerpoort" is een goed voorbeeld van hoe beide disciplines elkaar kunnen versterken en aanvullen, waardoor ons inzicht in een stukje Hoorns verleden wordt verdiept. Enerzijds kan bestudering van de historische bronnen ons helpen om de vaak summiere archeologische resten in de bodem beter te begrijpen. Anderzijds kunnen die overblijfselen soms de onzorgvuldigheid van zulke bronnen aan het licht brengen of juist hun betrouwbaarheid bevestigen. Van beide gevallen komen in deze publicatie voorbeelden aan de orden.

(deel uit het Voorwoord door Tosca van de Walle-van der Woude, Gemeentearcheoloog Hoorn).

In deze publicatie zijn de archeologische gegevens verwerkt in een historisch verhaal.
Hierin is beargumenteerd dat de aanleg van de Westerdijk rond 1380/1390 moet hebben plaatsgevonden. Tevens is uiteengezet dat de oudste omwalling al vóór 1426 aangelegd moet zijn. Er zijn aanwijzingen dat dit in 1415/1416 heeft plaatsgevonden. De eerste Westerpoort dateert uit deze periode.
In 1502 werd een stenen Westerpoort gebouwd. Het archeologisch onderzoek op het terrein voor de nieuwe schouwburg heeft deze poort gelokaliseerd. Bovendien heeft de opgraving aangetoond dat de poort in 1573 grotendeels herbouwd is. Tevens heeft het archeologisch onderzoek sporen opgeleverd van het rondeel en de houten brug voor de poort.
Bij het archeologisch onderzoek op het terrein van de oude schouwburg is eveneens de opbouw van de Westerdijk in kaart gebracht. Hierbij is vastgesteld dat de dijk inderdaad een inlaagdijk is, zoals uit de historische bronnen afgeleid kan worden. Bij de opgraving kon op basis van de ophogingslagen en afvalkuilen de intensiteit van het gebruik van dit gedeelte van de stad bestudeerd worden. Bovendien heeft de opgraving enig inzicht verschaft in de materiele cultuur van het westelijk gedeelte van de stad in de 16e en 17e eeuw.

(deel uit Conclusie door Christiaan Schrickx, auteur)