Kwartaalblad 2006 nr.3   (september)

Draai de kraan open en er stroomt heerlijk fris en gezond leidingwater uit. Het is haast niet voor te stellen dat men het ooit zonder deze voorziening heeft moeten doen. Toch is deze, in onze huidige tijd niet meer weg te denken luxe voor wat Hoorn betreft, pas in 1913 tot stand gekomen. Voor die tijd was men voor "fris" water aangewezen op de waterput, waterkelder en de pomp. Hemelwater werd opgevangen op de daken en via vaak ingenieuze leidingstelsels naar waterkelders getransporteerd. Aan het einde van de 19e eeuw was men in staat "een pomp te slaan" tot in diepere grondwaterlagen. Op tal van plaatsen in Hoorn vindt men nog de sporen van zowel putten als ook waterkelders. Ook is op enkele plaatsen nog de bijbehorende pomp bewaard gebleven. Henk Overbeek heeft zich in deze materie verdiept en geeft een beschrijving van de watervoorziening in Hoorn in de tijd dat er nog geen leidingwater aanwezig was. Vele foto's geven een beeld van wat er in Hoorn is overgebleven op het gebied van waterputten.

Deze interessante en vaak spraakmakende rubriek werd vanaf het 2e kwartaalblad van 1994 verzorgd door de aftredende voorzitter van de vereniging, Ton van Weel. Ook in zijn laatste rubriek brengt de schrijver weer de nodige interessante zaken voor het voetlicht. Zo krijgt bijvoorbeeld de Kadernota Bestemmingsplan Hoorn Binnenstad alle aandacht. Ook wordt extra aandacht gegeven aan het z.g. "zaagtandcomplex", behorende bij de voormalige Technische School Hoorn aan de Joh. Poststraat. De vereniging heeft een fotoboekje uitgebracht over dit monumentale gemeentelijke complex. Dit boekje is verkrijgbaar in de winkel van het Oost-Indisch Pakhuis.

Gedurende de maanden juli en augustus van dit jaar zag de Oosterkerk er uit alsof hij onder handen was genomen door inpakkunstenaar Christo. In dit geval had het echter niets te maken met kunst, maar wel met de bestrijding van de bonte knaagkever. Dit minuscule beestje toont zich een trouw kerkganger maar toch wordt zijn bezoek niet op prijs gesteld. Om de plaag doeltreffend te bestrijden is er eigenlijk maar één afdoend middel: de "methode Wijhe", bedacht door Jacob Slegten. Dit betekent dat het betreffende gebouw, in dit geval de Oosterkerk, geheel moet worden ingepakt waarna de temperatuur in de kerk wordt opgejaagd tot bijna 60 graden. Aan de hand van een beeldverslag krijgt de lezer een indruk van hetgeen er in de maanden juli en augustus zich heeft afgespeeld in- en om de kerk. Fotograaf Jan Plukkel liet zich in een bakje omhoog hijsen en maakte o.a. de foto die het omslag siert.

Ook deze keer heeft het documentatiecentrum van de vereniging weer een flink aantal aanwinsten binnen gekregen. Zo is daar de facsimile herdruk, uit omstreeks 1935, van de uitgave "Zuiderzee-Silhouetten" uit 1915. Dit werk bevat het reisverhaal van Tom Schilperoort, aangevuld met silhouette-tekeningen van E. Bronkhorst naar peilingen van G. S. Vlieger. Ook is het documentatiecentrum nu het complete standaardwerk "Van gaand en staand want" van Peter Dorlijn rijk. In vier fraaie delen beschrijft Dorlijn de zeilvisserij voor en na de afsluiting van de Zuiderzee. Verder doet Christ Stoffelen verslag van hetgeen hij her-en-der heeft weten aan te kopen en wat er aan schenkingen is binnengebracht.

De titel van dit verhaal, geschreven door dr. B. K. S. Koene, zou doen vermoeden dat er ooit schildpadden in onze omgeving zouden hebben geleefd. Het gaat hier echter om het familiewapen van de familie Binnenblijff, een geslacht van vooraanstaande regenten in Hoorn. De Binnenblijffs hebben in de keuze van hun familiewapen blijk gegeven van een zeker gevoel voor humor. In de toespeling op hun naam voerden zij de schildpad als wapendier in.

Nostalgisch bouwen aan de Draafsingel
Zilveren knottekistje voor Westfries Museum
eeuwenoude schoenen in tuin Schoenenreus
"Aed Levwerd" bezocht (Oud) Hoorn

Lezers schrijven
Stadsbeeld, restauraties, wijzigingen, verval
Men vraagt ons
Hoe Hoorn veranderde