Kwartaalblad 2003 / 4   blz. 179

Prikkel 5

Na het verschijnen van de laatste prikkels, U weet wel die over de Joodse begraafplaats, vertelde iemand mij, dat de situatie in Hoorn, wat betreft het (op)ruimen van Joodse begraafplaatsen, niet op fantasie berustte.
Hij bekeek het geval van de humoristische kant, maar zei ook, dat er verder op bijzonderheden ingegaan kon worden. Mijn informant was een tussenpersoon, de hoofdpersonen in deze geschiedenis zijn reeds enige tijd de weg van alle vlees gegaan. Ik laat het er maar bij.

Ditmaal iets geheel anders. Het leven van mijn vrouwen mij beweegt zich reeds jaren vooral op zondag langs vastgelegde banen. Het avontuur is er wat uit, maar dat heeft ook zijn goede kanten. Des zondagmorgens tussen half negen en negen uur, wanneer de geest nog ergens tussen licht en donker zweeft, wordt bij ons met fors gebaar de radioknop omgedraaid. De VPRO is dan al hoorbaar met een kinderprogramma ‘oren wassen’, dat zoals veel producten van deze omroep ook heel goed door volwassenen geconsumeerd kan worden. Het verdere ontwaken geschiedt onder begeleiding van ‘Vroege vogels’, waarin allerlei verslaggevers zich naar de meest afgelegen hoeken van Nederland begeven om te zien hoever nu weer de Nederlandse natuur erop achteruit is gegaan. Dan komt de ‘Onvoltooid Verleden Tijd’, die je als historicus ook niet altijd kunt overslaan. Ten slotte het ‘Buitenhof’ een televisieprogramma waarin allerlei bekende en geleerde dames en heren de Nederlandse politiek en elkaar onder het mes nemen.

Dit voorbij zijnde is de belangstelling voor de overige 37 beschikbare televisieprogramma's niet zo groot meer. Het wordt dus tijd voor een wandeling. De binnenstad biedt vanaf het punt waar ik ben gevestigd drie mogelijkheden overeenkomstig de windrichtingen: zuid, west, en oost. Het zuiden biedt via een steeg, die door de inspanningen van de bewoners een interessant aanblik geeft een panorama van de haven. Met interessant bedoel ik niet een kunsthistorisch verantwoord aanbeeld maar een stukje van de bewoners zelf. Zelfgebouwde dakkapellen en zo. Aan het eind van de steeg is de jachthaven met een groot aantal vaartuigen die vooral een indruk geven van de welvaart van hun eigenaars. Iets verderop is het Visserseiland, dat beslist niet genoemd is naar het grappige blauwe omhulsel van een vissersvrouwtje, dat aan de rand van het water eenzaam staat te turen over het Hop boven aan een trap, die om voor de voorbijganger onbekende redenen in het water verdwijnt. Aan de bebouwing kunnen we beter geen aandacht besteden. Die is er ondanks handtekeningenacties van bewoners en passanten toch gekomen. Waar de huizen overgaan in de natuur staat een klein restaurant, genoemd naar een gemene vis, maar waar het goed eten is.Vooral bij zonsondergang.

Van het huis uit in westelijke richting de schepping van Huut, de nieuwe schouwburg. Voor mij het beste wat de bouwkunst in Hoorn in de laatste 25 jaar heeft voortgebracht. U mag de fiolen (Dit is geen tikfout) van uw toorn over mij uitstorten, ik blijf bij deze mening. Vergelijk dit pand eens met de zielloze treurigheid van het verzorgingshuis, Westerdijk 75. Naar mijn mening is dat een belediging voor de mensen die er hun laatste levensdagen moeten slijten.

Je kunt ook nog naar het oosten. Halverwege splitst de route zich. Je duikt of het park in of je gaat verder langs het Oost. In het park vind je een rare ratjetoe van jachthaven, voetbalveld, natuurgebiedje, woonhuizen en nog wat bestemmingen, waardoor het geheel een rare, verbrokkelde indruk maakt.

Rechtdoor langs het Oost gaande, verlaat je via de Oosterpoort de stad. Waarschijnlijk meende de een of andere plannenmaker, dat de stadsgrens niet duidelijk genoeg gemarkeerd was en hij zette daar aan de grens van de oude stad een vreemd geval. De klassieke stijl ontbrak nog en dus werd er een appartementen-complex opgetrokken in de vorm van het Colosseum te Rome met ontbrekende helft erin verwerkt. Wat moeten we er mee? Het gebrul van de leeuwen en het geschreeuw van de elkaar bevechtende christenen kan waarschijnlijk via audio-apparatuur worden weergegeven. Stevige kerels met lans, schild en zwaard zullen het gebouw bewaken en het eenvoudige 'goeie morgen' wordt vervangen door ‘ave caesar’.

Het noorden slaan we meestal maar over, we zijn niet zo voor run-shopping centers.

 

  Terug naar vorige pagina