De Bernardo Sigarenfabriek N.V

Oorlogsjaren

Afbeelding op sigarendoos

In de oorlogsjaren 1940-1945 draait de fabriek wel door. Maar de aanvoer van tabak wordt steeds minder. En de mensen willen toch graag blijven roken! Op een dag blijken er zelfs duizenden sigaren met een vrachtauto gestolen te zijn! Op een gegeven moment is er niet genoeg grondstof meer om de hele week te werken. Dan wordt overgegaan op het maken van surrogaatsigaren, gevuld met hop. Er zijn ook mensen, die zelf tabak proberen te verbouwen. Deze tabaksbladeren komen in veel gevallen bij B. P. Lieshout (Bernard) terecht en worden dan door hem en zijn zoon B. M. gekeurd.

Als zij de tabak niet goed genoeg vinden om er sigaren van te maken, worden de mensen doorverwezen naar de Firma T. A. Pool, tabaksfabriek op het Achterom, nrs 56 t/m 60, die er dan pijptabak en shag van maakt.

In een goed verborgen, afgesloten gedeelte van de fabriek, worden ook nog sigaren gemaakt van goede, echte tabak, maar die zijn voor veel mensen niet te betalen.

Ook wordt de stripmachine, die in normale tijden de tabak stukslaat, in de oorlog andersom gebruikt, nl. voor het losslaan van korenaren. Sommige mensen komen met een bundel gelezen korenaren en gaan met een hoeveelheid graan tevreden naar huis.

Op een gegeven moment verblijven er ook twee lagere schoolklassen in een gedeelte van de fabriek. De Duitsers hebben hun school bezet.

Reclametekst Bernardo